Pucharów ci u nas dostatek

W związku z pojawiającymi się pytaniami ze strony regionalnego środowiska marszów na orientację, warto byłoby wyjaśnić pewną kwestię. Mianowicie (z j. ang. namely) chodzi o kwestię pucharów w marszach na orientację, w jakich można w naszym województwie uczestniczyć lub nie uczestniczyć. Tych inicjatyw pucharowych porobiło się ostatnio sporo (może to jeszcze skutek odroczonego popromiennego skażenia z Czarnobyla), więc właśnie kilka słów wyjaśnienia od znawcy tematu, jakim siebie pyszałkowato ochrzczę, tu się znajdzie.

Od zarania dziejów, sięgając wstecz pamięcią hen, aż do sławnego globalnego Potopu i osadzenia Arki na górze Ararat, rozgrywany jest w województwie Puchar Pomorza Gdańskiego w kat. TZ w marszach na orientację. Jest to taki jakby trochę Puchar Matka, a inne puchary to takie jakby córki tego pucharu (ale kto wtedy jest ojcem??, przecież musi być jakiś ojciec, chyba, żeby przywrócić do łask teorie o bocianach i zagonach kapusty). Puchar Pomorza Gdańskiego, w skrócie PPG, to pomysł założycieli i pionierów InO z gdańskiego klubu Neptun – to oni rozkręcili ideę TZ w województwie i wychowali czołowych „kombinatorów” województwa, ale przecież także i Polski. Co by tu nie mówić regionalne TZ na tle kraju zawsze dysponowało dużą siłą ognia. Choćby ostatni mistrzowie Polski to Kaczor i Marek Pacek, ludzie z Trójmiasta.

PPG z reguły rozgrywane było i jest na terenie Trójmiasta. Trasy krótkie, szybkie, ale bardzo treściwe i trudne – to była i zresztą jest do dziś wizytówka PPG. Budowniczowie zwykle bardzo doświadczeni i wysoko poprzeczkę stawiający, ale też trasy jakie robili czy robią miały, czy też mają wysokie standardy.

Co się potem pojawiło, chyba Puchar Kociewia, z którego wyłoniły się Puchar Borów Tucholskich (PBT) i Puchar Starogardzki (PSG). Pionierzy PBT i PSG – Józek, Malo, Radek, czy Artur najlepiej wiedzą, czy pionierzy PPG mieli jakiś wpływ na kształtowanie się myśli PBT i PSG, czy też jednak wcale to takie dzieci Pucharu Matki nie były.
PBT i PSG to puchary turystyczne pełną gębą. Trasy są dłuższe niż w PPG czy klasykach Pucharu Polski, przeloty między punktami także długie i człowiek może odetchnąć krajobrazem, zachwycać się widokami, w sensie oderwać czasem wzrok od mapy i estetycznych wrażeń doładować. Bo na PPG bywa i tak, że krańcowe stowarzysze do PK 1 stanowią forpocztę stowarzyszów do PK 2. Rozpędzić się tam nie da.

Tak więc były sobie te 3 puchary - PPG, PBT i PSG - i zgodnie żyły, a wraz z nimi żył także 4 puchar – Puchar Młodzieżowy. On był czymś w rodzaju juniorskiego PPG. Po prostu startowała tam młodzież z Trójmiasta i zawody były w Trójmieście. W PBT jest tak, że trasy juniorskie są na jednych zawodach z seniorskimi, a w Trójmieście tak nie było i nie jest. Obie koncepcje mają swoje plusy i minusy i trudno dociec która lepsza. Z punktu widzenia orga chyba lepsza jest koncepcja PPG, z punktu widzenia uczestnika – PBT.

Całkiem niedawno, bo 3 lata temu środowiska PBT, PPG i PSG stworzyły coś w rodzaju Trójprzymierza, czy Trójporozumienia i zdecydowały o utworzeniu Superligi TZ, czyli Pucharu Województwa Pomorskiego w kat. TZ. Wchodzą do niego z grubsza mówiąc po 2 wybrane imprez z PBT, PSG i PPG. Puchar na razie raczkuje i ma gruźliczy kaszel, ale z niemowlakami tak już jest, że trzeba na nie chuchać i dmuchać, bo zrazu są bardzo podatne na różne wirusy.

W tym roku doszły dwa nowe puchary – inicjatywa prywatna stowarzyszenia studenckiego  AKK GDAKK, czyli Puchar GDAKKa. Jest to pięć imprez w roku robionych przez młodzież z AKK GDAKK – oraz DINO, czyli Puchar Woj. Pomorskiego w Marszach Długodystansowych.

DINO jest inicjatywą Pomorskiej Komisji Imprez na Orientację. W związku z tym, że na fali sukcesów Darżluba, Manewrów SKPT, Tułaczy i Harpagana bardzo rozruszał nam się w województwie aktyw marszów długich, masowych, zdecydowano o utworzeniu takiego pucharu, aby mogli w nim rywalizować ludzie, dla których mapy kombinowane są zbyt matematyczne, a trasy po 100 km, czy 50 km za długie. To takie imprezy jakby pomiędzy, takie imprezy Państwa Środka. Pomiędzy totalnym napieraniem aż do zniszczenia, a matematyką w terenie. Co ciekawe będą tam zarówno imprezy sportowe, jak i turystyczne. Z tym, że więcej będzie turystycznych. Gwoli wyjaśnienia w sportowych liczy się czas przejścia, a w turystycznych punkty karne. Tylko, że w tych sportowych w DINO to tak nie do końca będzie się liczył czas przejścia, bo sportowe w pucharze będą rogainingi, a tam czas liczy się pośrednio tylko. Bezpośrednio liczą się tak zwane punkty wagowe. Ze sportowych będziemy mieli w DINO Spirosy, Borowiackiego, Krzaczora, Pazur Gryfa i poniekąd Rajd z Kompasem (Rajd z Kompasem jest imprezą z pogranicza sportowej i turystycznej). A z turystycznych - Darżlub, Manewry SKPT, Tułacze, Kaszubską Włóczęgę, Sukkuba, Szago, Depniemy, Harce, Harce Prezesa, Moczary, MnO "Do Źródełka", Urwisko i Warownię.
Kategorie startowe w DINO będą trzy - Trudna, Bardzo Trudna i Ekstremalna. 

Tak więc tak się sprawy mają. Gdyby ktoś chciał coś wiedzieć, jakiś głębszy rys historyczny, czyli jakieś cięcie skalpelem po historii, mógłbym przybliżyć, choć też warto pytać o to innych o wiele bardziej doświadczonych animatorów czy przodowników InO.