Relacja z Wormsaka III

"Jak droga pójdzie w dół to ona pójdzie na dół" - czyli relacja z Wormsaka

Wormsak III - "W głąb króliczej nory"

9 maja - ten dzień na długo pozostanie w pamięci wielu osób, bowiem w drugą sobotę maja odbyła się III edycja Wormsaka, a zarazem 3 etap Pucharu Borów Tucholskich. Był piękny, ciepły poranek... Pierwsze promienie Słońca budziły mnie ze snu, a ptaki swym śpiewem zachęcały do wariacji. Jeszcze tylko zrobienie zakupów, ostatnie przygotowania i w drogę - w nieznane...

Podczas długiej wędrówki na pkp w Bytoni spotkałem harcerzy, a także Matrixa, Dorotę, Gosię i Emilę. Razem zaczekaliśmy na pociąg i pojechaliśmy do Kalisk. Kolejka do kupienia biletów była długa, dlatego mój bilet dostałem dopiero, gdy pociąg zatrzymał się na stacji w Kaliskach i żałowałem, że go kupiłem... Będąc jeszcze w obciągu zauważyłem Baczagiego (lub Baczafiego - jak kto woli) czekającego już na mnie z radością na uśmiechu na peronie. Grupa kilkudziesięciu wojowników udała się do szkoły w Kaliskach gdzie czekali na nas organizatorzy z Mariuszkiem na czele. Rafał wyjaśnił co i jak (i gdzie i z kim i po co i za ile), więc mogliśmy udać się do autobusu. Ale... autobus może pomieścić tylko 40 osób, a chętnych na szaloną przejażdzkę autokarem z lat 90' ubiegłego tysiąclecia było około 150, więc trzeba było zaczekać na drugi kurs.

Na starcie spotkaliśmy Michaela, Jackiego i Czępińskiego (on się chyba teleportował, bo przed chwilą był jeszcze w szkole). Minuta startowa - 48 . "to trochę tu postoimy" <== powiedział Baczagi i znowu pojawiła się radość na jego uśmiechu. O 10:48 dostaliśmy mapkę i poszliśmy do pierwszego punktu kontrolnego. Znaleźliśmy go bez problemu, podobnie jak PK 2 i 3. Następnie udaliśmy się do punktu 5 (ponieważ był "po drodze")... Szukając punktu 4 "trochę" zapatrzyłem się na mapkę i nie zauważyłem jeziora Kazubskiego. Byłem mokry od stóp do kolan - wspaniałe uczucie. Zaliczyliśmy jeszcze PK6 i zaczęły się wariacje! Siódmego punktu szukaliśmy razem z Eweliną i Pauliną (dwie siostry - legenda głosi, że są to bliźniaczki). Szukaliśmy, szukaliśmy, szukaliśmy, aż w końcu go... nie znaleźliśmy. Chcieliśmy już zrezygnować z szukania PK 7-9, gdy spotkaliśmy Michała Chylińskiego (1.KDH Kaliska), który znalazł długo wyszukiwany przez nas (w googlach) punkt. Pobiegliśmy na stopczas i odpoczęliśmy.

Po 30 minutach przerwy dostaliśmy mapkę - element charakterystyczny mapy to królik (według niektórych kaczka), który otaczał całą mapę. "Michał! Gdzie jest start?!" - na mapie było tyle różnych trójkątów, krzyżyków, kwadratowych kół, że nie mogliśmy znaleźć startu! Zanim zorientowaliśmy się gdzie mamy pójść, przeczytaliśmy regulamin. "PK 10,11,22 podbij perforatorem". To jest dopiero nowość na imprezach tego typu! Pierwszy raz spotkałem się z tym na Harpaganie, więc na szczęście wiedziałem jak trzeba podbijać punkty perforatorem. Bez problemu znaleźliśmy punkty 10-18 (po drodze znaleźliśmy też punkt nr 8 ale było już za późno na spisywanie go - i tak nie zostałby on nam zaliczony). Od 19 punktu zaczęliśmy się gubić :/ Między 18 i 19 PK było zaledwie 200 metrów, ale w rzeczywistości prawie wszyscy się w tamtym rejonie pogubili. I tak Baczafi i ja chodziliśmy bez celu po lesie, Kilka razy obok nas przejechał Wormsowozem Dżeki. On jechał, a my szliśmy - i gdzie tu sprawiedliwość? Wracając do bazy - szkoły w Kaliskach znaleźliśmy jeszcze kilka punktów. Spisaliśmy jeden (albo dwa) z nich, ale, jak się później okazało, że były to punkty mylne. Dotarliśmy szczęśliwie na metę - 15 minut po regulaminowym czasie. Odgadliśmy hasło... Nie było takie trudne, bo przecież każdy wie, że "dobry marsz nie jest zły" ;)

I tak o to skończył się ten długo oczekiwany przez wszystkich marsz. Naszym zdaniem była to znakomita impreza, świetnie przygotowana, a punkty w terenie odpowiadały punktom zaznaczonym na mapce. Historia była równie ciekawa (podobnie jak na poprzednich "Wormsakach"). Widać, że Rafał, Michał, Mariusz i Szymon włożyli w przygotowania tego MnO dużo pracy, czasu i energii, ale sprawia im to radość i oby tak było dalej!

P.S. Do zobaczenia już za trzy tygodnie na IX Borowiackim Marszu na Orientację.